e-mail: hasło:

Kurs Studium proroctwa - Daniel

     Nowy kurs. Jest to szczegółowe studium proroczej Księgi Daniela z VI wieku p.n.e., przeznaczone szczególnie dla osób rozmiłowanych w lekturze Słowa Bożego. Pan Jezus, zwracając się do czytelników tej księgi, powiedział: "Kto czyta proroka Daniela, niechaj uważa"

TEMATY LEKCJI:
Lekcja 1 - Złe rzeczy się zdarzają, ale Bóg dopomaga
Lekcja 2 - Życie i czasy Nebukadnesara
Lekcja 3 - Biegnąc w niewłaściwym kierunku
Lekcja 4 - Odsłona przyszłości
Lekcja 5 - Prawda zwycięża
Lekcja 6 - Bóg wkracza do dzieła
Lekcja 7 - Bóg spaceruje po ziemi



ABY ROZPOCZĄĆ KURS:

---

Przykładowa lekcja kursu

PRZEDMIOTY W ŚWIĄTYNI

    Księga Wyjścia 20-40 opisuje służbę oraz uroczystości starotestamentowej świątyni. W Liście do Hebrajczyków 9,1-5, Nowy Testament podaje nam krótkie podsumowanie tej służby:

    "Wprawdzie i pierwsze przymierze miało przepisy o służbie Bożej i ziemską świątynię. Wystawiony bowiem został przybytek, którego część przednia nazywa się miejscem świętym, a w niej znajdowały się świecznik i stół, i chleby pokładne; za drugą zaś zasłoną był przybytek, zwany miejscem najświętszym, mieszczący złotą kadzielnicę i Skrzynię Przymierza, pokrytą zewsząd złotem, w której był złoty dzban z manną i laska Aarona, która zakwitła, i tablice przymierza; nad nią zaś cherubini chwały, zacieniający wieko skrzyni, o czym teraz nie ma potrzeby szczegółowo mówić".
(UWAGA: Studiując temat świątyni, zajrzyj na poniższą ilustrację.)

DZIEDZINIEC ŚWIĄTYNI

    Na dziedzińcu przed świątynią stał ołtarz wykonany z mosiądzu, na którym kapłan składał ofiary. W pobliżu ołtarza znajdowała się umywalnia, w której kapłani dokonywali rytualnego obmywania. Sama świątynia składała się z dwóch pomieszczeń: miejsca świętego i miejsca najświętszego.

MIEJSCE ŚWIĘTE

    W pierwszym pomieszczeniu lub inaczej miejscu świętym, nieustannie palił się świecznik siedmioramienny. Symbolizował on Jezusa jako nigdy nie gasnącą "światłość świata" (Jan 8,12). W pobliżu niego stał stół, na którym umieszczone były bochenki chleba (chleby pokładne). Obrazowały one Jezusa jako "chleb żywota" (Jan 6,35), który zaspokaja nasz fizyczny i duchowy głód. W pobliżu zasłony dzielącej oba pomieszczenia stał złoty ołtarz całopalny. Wznoszący się dym z kadzidła, symbolizował modlitwy zanoszone do Boga.

MIEJSCE NAJŚWIĘTSZE

    W drugim pomieszczeniu, miejscu najświętszym, znajdowała się "arkę przymierza".

    Była to prostokątna drewniana skrzynia, pokryta złotem. Symbolizowała ona tron Boży. Wieko skrzyni było nazwane "tronem łaski". Przedstawiało ono pełną miłości Bożą dobroć. Pod tronem łaski wewnątrz skrzyni złożone były dwie kamienne tablice. Były to tablice, na których Bóg zapisał dziesięć przykazań własnym palcem. Symbolizowało to fakt, iż dziesięć przykazań będzie częścią stylu życia tych, którzy przyjęli Mesjasza do swojego życia. Cherubini ze złota (reprezentujący postaci anielskie) unosili się nad tronem łaski, po obu końcach arki.     Kurtyna (zasłona) skrywała miejsce święte przed wzrokiem ludzi w czasie, gdy kapłan służył im na dziedzińcu. Druga zasłona oddzielała miejsce święte od miejsca najświętszego.

SŁUŻBA ŚWIĄTYNNA

    Starotestamentowa Księga Kapłańska opisuje w szczegółach służbę wykonywaną w świątyni. Uroczystości te były podzielone na dwie części - służbę codzienną i służbę coroczną. W typowej, codziennej służbie, ktoś odczuwający skruchę za grzech przynosił do świątyni ofiarę, na przykład baranka, jako przebłaganie za grzech. Osoba ta miała "położyć rękę swoją na głowie ofiary i zarżnąć zwierzę na miejscu, gdzie się składa ofiary całopalne" (Ks. Kapłańska 4,29).